Hoe een ziekte een deur opende...
Het verhaal van Truus en Heidi
Heidi's verhaal
Heidi (45 jaar) woont met haar man en twee kinderen in Eersel als ze in juli 2022 het verschrikkelijke bericht krijgt dat ze borstkanker heeft. “We stonden op het punt om op vakantie te gaan. Ik voelde iets in mijn borst en besluit, een dag voor vertrek, toch even langs de huisarts te gaan. Er zijn meteen zorgen en het advies van mijn huisarts was om zo snel mogelijk onderzoek te laten doen in het ziekenhuis. Dit lukt nog net voor ons vertrek op vakantie.” Met zorgen, maar vol goede moed vertrekt ze met haar gezin op vakantie, maar al tijdens de reis krijgen ze het verschrikkelijke nieuws dat het niet goed is. “In de auto, met de telefoon op de luidspreker, kregen we het verschrikkelijke nieuws dat het niet goed was. Mijn kinderen hebben dit moment volledig meegekregen. Het was zo heftig.” Ze besluiten om hun vakantie af te breken en naar huis te gaan.
Er volgen vele onderzoeken en al snel start een periode van chemotherapie, operaties en bestralingen, een trein die niet te stoppen is.
Ik heb er bewust voor gekozen om mijn eerlijke verhaal te vertellen op de website
Wandelen om te praten samen
Met dit hele traject vallen er voor Heidi veel sociale contacten weg, maar ook contacten rondom haar kinderen en werk vallen weg. “Ik voelde me ontzettend eenzaam en daarbij had ik ook veel last spanning en angsten. Ze overweegt om te gaan zoeken naar een wandelmaatje en via Google komt zij terecht bij Eerselvoorelkaar. “Ik heb er bewust voor gekozen om mijn eerlijke verhaal te vertellen op deze website en mijn vraag te stellen dat ik op zoek was naar een maatje.”
In het najaar komt er een reactie op haar vraag van Truus. “Ik las het verhaal van Heidi in de column van Eerselvoorelkaar in De Hint en voelde me geroepen om te reageren. Ik heb meteen een mail naar het Steunpunt Eerselvoorelkaar.nl gestuurd. Mariëlle, de coördinator van het Steunpunt, zorgt voor de bemiddeling met Heidi en Truus en het eerste contact is snel gemaakt. Ze besluiten na de feestdagen met elkaar af te spreken. Truus gaat naar Heidi thuis. De eerste ontmoeting verloopt prettig en ze besluiten om vaker af te spreken. “Ik begrijp het verhaal van Heidi. Ik heb zelf ook borstkanker gehad en kan me inleven in de situaties waar Heidi mee moet omgaan. Dat mensen het soms lastig vinden om contact te maken, nu je zo ziek bent.” Heidi vindt het prettig om samen te gaan wandelen, iets wat Truus ook graag doet. Hun verschil in leeftijd speelt geen enkele rol. In de winter gaan ze op stap, op hun eigen tempo bewegen, maar vooral om samen te praten.
Truus is een actieve dame van 70 jaar, die bewust kiest voor deze vorm van vrijwilligerswerk: “Ik kan goed luisteren en wil graag iets voor iemand betekenen. Ik vind het fijn om met iemand te wandelen en ik krijg een heel goed gevoel bij dit mooie contact met Heidi. Ik heb jaren gezorgd voor mijn moeder, die bij ons inwoonde en dementerend was. Die tijd was pittig, nu heb ik meer rust en kan ik me inzetten voor iemand anders.”
Een geschenk uit de hemel
Steeds meer vragen over eenzaamheid
Mariëlle, coördinator van Eerselvoorelkaar, vertelt dat er steeds meer vragen die te maken hebben met eenzaamheid worden gesteld: “Er zijn organisaties die een maatje zoeken voor hun cliënten, maar ook mantelzorgers zoeken maatjes. En er komen vragen van mensen zelf, zoals Heidi. Mensen van alle leeftijden, want eenzaamheid speelt binnen alle leeftijdsgroepen. Veel vragen zijn heel persoonlijk, zoals ook die van Heidi, die open was in haar vraag en vertelde over haar ziek zijn. Ze zocht afleiding en iemand waarbij ze haar ei kwijt kon. Truus is een geschenk uit de hemel voor Heidi, een ervaringsdeskundige met het hart op de juiste plek.”
REGELMATIG CONTACT
Heidi en Truus wandelen nog steeds wekelijks, niet op een vaste dag, maar gewoon wanneer het hen beide uitkomt. Heidi heeft nog steeds behandelingen en heeft nog altijd last van spanningen, al zijn die gelukkig minder. “Ik merk dat iedereen doorgaat met het leven van alledag, voor mij staat de wereld nog altijd wat stil. Ik kan gelukkig steeds meer dingen weer zelf, binnen ons gezin en dingen doen voor de kinderen. Mijn werk oppakken is nog lastig. Ik ben heel gevoelig voor overprikkeling en door mijn neuropathie zijn sommige dingen moeilijk.”
Truus is trots op het vrijwilligerswerk dat ze doet. Ze vertelt regelmatig aan mensen over haar mooie momenten met Heidi. Beiden vinden het ook prettig dat ze samen afspraken maken, elkaar stimuleren, maar ook volledig eigen regie hebben. Truus is onlangs een maand naar haar zoon in Korea geweest. Regelmatig appt ze dan naar Heidi over haar belevenissen, en ook buiten hun wekelijkse wandelingen hebben ze contact.
Een deur ging open
Heidi heeft een mooi vooruitzicht, waar ze enorm naar uitkijkt. “Ik ga binnenkort op vakantie met mijn man en de kinderen naar Portugal. Even de boel de boel laten, geen behandelingen, geen zorgen, gewoon genieten.” En dat heeft ze enorm verdiend.
“Ik ben heel erg blij met Truus. Mijn ziekte is verschrikkelijk, maar het heeft voor mij ook een deur geopend. Een heel mooi contact wat bijdraagt aan het verminderen van mijn eenzaamheid.”
Pauline's initiatief
Erkennen dat ik me eenzaam voelde... Het verhaal van Pauline We spreken Pauline bij het Steunpunt Vrijwilligerswerk Eerselvoorelkaar in de hal van het gemeentehuis in Eersel. In juli 2020 kwam Pauline met haar vriend in Eersel wonen na vele omzwervingen in heel Nederland. Middenin de eerste golf van de coronapandemie. Een hele lastige periode om nieuwe contacten te maken en Eersel beter te leren kennen. Niet alleen brachten de coronamaatregelen en de verhuizing een gevoel van isolement. Ook een tweede zware burn-out waardoor Pauline deels arbeidsongeschikt werd verklaard versterkte dit gevoel. Een carrière als verandermanager voor grote ICT-teams op het gebied van functioneel beheer en servicemanagement kwam abrupt tot stilstand. Daardoor vielen veel sociale contacten weg. In het voorjaar van 2021 volgde als donderslag bij heldere hemel de diagnose baarmoederhalskanker. Maanden van bestralingen en chemo volgden, waarna Pauline nog maanden moest revalideren. Eenzaamheid In die periode realiseerde Pauline zich de waarde van lotgenotencontact. Ze was gewend om alles alleen te doen maar merkte dat ze haar ziekte niet alleen kon en wilde verwerken. Zo kwam ze terecht bij Inloophuis De Eik – Centrum voor leven met en na kanker – in Eindhoven. Ze volgt er het Leef Fit programma, en aansluitend het coachingstraject ‘Na de Storm’. Het contact met lotgenoten en de ondersteuning vanuit De Eik gaven kracht om door te zetten. En om zichzelf weer te hervinden. “Hoe geef ik mijn toekomst verder vorm? Wat kan ik nog en wat wil ik nog? Die vragen werden steeds belangrijker” vertelt Pauline. “Eén ding was duidelijk; weer deelnemen aan de maatschappij, van betekenis zijn, mensen leren kennen én vooral ook Eersel leren kennen. Vrijwilligerswerk vinden was mijn volgende stap”. Het liefst weer gebruik maken van haar kennis en ervaringen uit haar werk. Liever geen koffie schenken of als maatje aan de slag zijn, maar (vrijwilligers)organisaties ondersteunen. “Dat past beter bij mij.” Hoe geef ik mijn toekomst vorm? Wat kan ik en wat wil ik? Haar rol als vrijwilliger Begin 2023 voegt Pauline de daad bij het woord. Ze schrijft zich in op Eerselvoorelkaar en plaatst haar hulpaanbod. Daar werd direct zo enthousiast op gereageerd, dat ze even terugschrikt en haar aanbod de dag erna weer sluit. En dat valt Mariëlle, coördinator van het Steunpunt Vrijwilligerswerk Eerselvoorelkaar, direct op. Mariëlle belt direct met Pauline en een afspraak is snel gemaakt. Na een fijne kennismaking waarin verschillende mogelijkheden voor vrijwilligerswerk de revue passeren, waaronder een plek bij het steunpunt zelf, gaat Pauline weer naar huis om alles goed op een rij te zetten. Ze neemt het aanbod van Mariëlle graag aan en reageert ook op een mooie vacature bij Visit Eersel. Na een geslaagde kennismaking gaat Pauline ook hier aan de slag. Twee organisaties die heel blij zijn met de komst Pauline. Want al heeft Pauline een hele moeilijke periode achter de rug, en voelt ze nog steeds de gevolgen van haar ziekte en burn-out dagelijks, haar talenten en vaardigheden laten haar bij het vrijwilligerswerk niet in de steek. Eerselvoorelkaar en Visit Eersel Bij het steunpunt helpt Pauline bij het beheer van de website Eerselvoorelkaar.nl, ondersteunt ze Mariëlle bij contacten met vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties en helpt ze om de sociale mediakanalen up to date te houden. “Ik leer de gemeente Eersel goed kennen zo, en het helpt me enorm om een goed beeld te krijgen van de vele vrijwilligersorganisaties in onze gemeente, en wat er bij vrijwilligerswerk komt kijken. Daar ben ik heel blij mee.” Bij Visit Eersel staat Pauline in de winkel. “Ik help er klanten en geeft advies over al het moois dat er in en om de gemeente Eersel te zien en te doen is. En dat is zoveel meer dan ik eerst dacht!” Al heeft Pauline een moeilijke periode achter de rug, haar talenten en vaardigheden laten haar bij het vrijwilligerswerk niet in de steek. Waarde van vrijwilligerswerk Dit vrijwilligerswerk heeft Pauline veel gebracht. “Door de verhuizing, de burn-out en de periode van ziek zijn, raakte ik vriendschappen en sociale contacten kwijt. Ik voelde me regelmatig behoorlijk eenzaam. Door mijn vrijwilligerswerk heb ik weer veel mooie contacten, ken ik Eersel al een stuk beter, en kan ik mijn netwerk vergroten. Ook voel ik weer dat ik mijn eigenwaarde terugvind. Ik doe waardevol werk, kan er met mijn ervaringen echt iets aan bijdragen wat er toe doet, maar wel zonder de druk die ik voelde voordat ik ziek werd. Ik leer ook steeds beter mijn grenzen aan te geven. En het is heel fijn om onderdeel uit te maken van een team! Het gevoel samen aan een doel te werken, dat is heel mooi. En mensen vinden het fijn als ik kom. Een glimlach op hun gezicht maakt mij blij en ik ben dankbaar dat mensen mij zien staan als mens, weer zien wie ik echt ben! Ik ben zo blij dat ik de stap naar vrijwilligerswerk heb gezet!” En….”ik besef ook dat een gemeente als Eersel niet zonder vrijwilligers kan. Veel organisaties werken met vrijwilligers, of bestaan volledig uit vrijwilligers. Zij zijn ook de kracht achter de vele activiteiten en evenementen. En wat ik me ook realiseer: het zit hem vaak in de kleine dingen. Het hoeft niet in de grote gebaren te zitten. Hoe klein je hulp ook is, de meerwaarde is vaak groot. Ik kan het iedereen aanbevelen om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk dat bij je past” Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal